Τα παραδοσιακά της Νάουσας.

 ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

 Τις τελευταίες 4 δεκαετίες στη Νάουσα στον τομέα της παραδοσιακής μουσικής κυριαρχούν οι ζουρνάδες. Στη δισκογραφία επίσης όσον αφορά τη Νάουσα βρίσκει κανείς μόνο δίσκους με παραδοσιακούς σκοπούς παιγμένους με ζουρνάδες. Δίσκοι με τραγούδια ή μουσική παιγμένη με άλλα όργανα δεν υπάρχουν. Σχηματίζεται λοιπόν εύλογα η πεποίθηση ότι αυτή είναι η μουσική παράδοση της Νάουσας.
Σκοπός της έρευνας ήταν να συγκεντρωθούν στοιχεία και να αποδειχθεί ότι την περίοδο 1870-1970 οι λαϊκοί οργανοπαίχτες στη Νάουσα χρησιμοποιούσαν έγχορδα και χάλκινα πνευστά όργανα. Να αντληθούν πληροφορίες με εθνογραφικό και κοινωνιολογικό ενδιαφέρον, καθώς και πληροφορίες που αφορούν τις μελωδίες και τους χορούς αυτής της περιόδου. Για εκατό τουλάχιστον χρόνια υπήρχε μια λαϊκή μουσική παράδοση η οποία για τούς λόγους που θα αναλύσουμε χάθηκε και σιγά-σιγά από τη δεκαετία του 1960 και μετά πήραν τη θέση της οι ζουρνάδες.

Τα όργανα
 Στη Νάουσα από τα μέσα του 19ου αιώνα ξέρουμε ότι τα όργανα που έπαιζαν οι λαϊκοί οργανοπαίχτες στους γάμους και τις διασκεδάσεις ήταν ,βιολί, ούτι ή λαούτο, ντα-ϊρές και λίγο αργότερα το κλαρίνο. Στην αστική κοινωνία της πόλης από τα τέλη του 19ου αιώνα δημιουργήθηκαν κομπανίες με πνευστά όργανα, όπως η κορνέτα, η τρομπέτα, το τρομπόνι, το κλαρίνο και η γκρανκάσα με πιάτο. Οι ίδιοι μουσικοί χρησι-μοποιούν βέβαια σε κλειστούς χώρους και άλλα όργανα όπως το βιολί, το κλαρίνο, το ούτι, το λαούτο και λίγο αργότερα η αρμόνικα και το ακορντεόν.
  Στο Ναουσαίϊκο γάμο τα μουσικά όργανα που χρησιμοποιούσαν σε ανοιχτό χώρο (πχ στη μεταφορά της προίκας, ή όταν πήγαιναν να πάρουν τη νύφη για τη στέψη, ήταν κλαρίνο, τρομπόνια, κορνέτες, τρομπέτες και γκρανκάσα), αυτά δε που χρησιμοποι-ούσαν σε κλειστό χώρο (όπως το γαμήλιο γλέντι που γίνονταν στο ανώι του σπιτιού), ήταν βιολί, κλαρίνο, ούτι, λαούτο, νταϊρές και αργότερα προστέθηκαν το ακορντεόν και η τζαζ (δηλαδή γκρανκάσα με πιάτο και τύμπανο που παιζόταν όπως τα ντραμς). Την ίδια γκρανκάσα (με πιάτο) χρησιμοποιούν και οι φιλαρμονικές στην κεντρική Μακεδονία του 1900.
  Στα χωριά της Νάουσας όπου ο κόσμος ήταν πιο φτωχός και εκτός των άλλων το γλέντι του γάμου γινόταν σε ανοικτό χώρο στην αυλή του σπιτιού, εκεί κυριαρχούσαν οι ζουρνάδες και η γκάιντα.
Είναι αξιοσημείωτο ότι στα χρόνια του μεσοπολέμου μπήκε για τα καλά στα όργανα της κομπανίας η αρμόνικα και στη συνέχεια το ακορντεόν.
Τις Αποκριές η Νάουσα ήταν πόλος έλξης και τόπος συνάντησης οργανοπαιχτών κάθε λαϊκού μουσικού οργάνου . Τα γλέντια που γίνονταν τις δύο εβδομάδες που διαρ-κούσαν οι αποκριές ήταν γνωστά σε όλη την κεντρική Μακεδονία και την περίοδο αυτή συνέρρεαν οργανοπαίχτες από Φλώρινα, Κοζάνη, Γιδά, Γουμένισσα, Έδεσσα, Ηράκλεια Σερρών και Αριδαία.
  Το τρομπόνι την τρομπέτα και την κορνέτα τα συναντάμε σε κομπανίες στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα. Η διάδοσή τους στους λαϊκούς οργανοπαίχτες συμπίπτει με τη διάδοση των χάλκινων οργάνων στις φιλαρμονικές των φιλεκπαιδευτικών και φιλόμουσων συλλόγων που δημιουργούνται στα τέλη του 19ου αιώνα σε όλη την Κεντροδυτική Μακεδονία. Στη Νάουσα έχουμε το 1904 δύο φιλαρμονικές . Η μία είναι του «Πούπουλου» και η άλλη του «Ευαγγελισμού». Στη Βέροια έχουμε το 1901 τη φιλαρμονική του συλλόγου «Μέλισσα» . Στη Θεσσαλονίκη έχουμε τη φιλαρμονική του Σωματείου «Ορφεύς» . Στην Κοζάνη έχουμε τη φιλαρμονική της Μορφωτικής Αδελφότητος «Πανδώρα» . Στην Έδεσσα επίσης έχουμε φιλαρμονική .
Επίσης εκτός από τις φιλαρμονικές των συλλόγων, τα ίδια όργανα χρησιμοποιούνται και από τις στρατιωτικές φιλαρμονικές του ελληνικού στρατού.



 Οι χοροί
 Στα κέντρα διασκέδασης και στις χοροεσπερίδες πριν τον πόλεμο του 40, παίζανε κομμάτια από όπερες και οπερέτες, φοξτροτ, καδρίλιες, ταγκό, βαλς και άλλες μελωδίες της εποχής τους. Παραδοσιακά τραγούδια και Ναουσαίϊκα παίζανε μόνο κατόπιν παραγγελίας. Στους γάμους έπαιζαν παραδοσιακές μελωδίες και χορούς.
Οι πιο γνωστοί χοροί της Νάουσας περιλαμβάνονται στο αποκριάτικο έθιμο «Μπούλες» και θα τους αναφέρω μόνο ονομαστικά. Στην εργασία αυτή θα ασχοληθώ μόνο με κάποιους χορούς οι οποίοι χορεύονταν στους γάμους, αλλά εδώ και πολλά χρόνια έχουν ξεχαστεί. Οι χοροί που έπαιζαν οι λαϊκοί οργανοπαίχτες ήταν: Συρτός-Μουσταμπέϊκος, Μελικές, Νιζάμικος, Μακρυνίτσα, Σαρανταπέντε, Τσάμικος, Παπα-διά, Σωτήρης, Νταβέλης, Πατινάδα, Χασάπικος βαρύς και Χασάπικος γρήγορος. Ακόμη στο ρεπερτόριό τους περιλάμβαναν Ηπειρώτικες, Θεσσαλιώτικες και Μικρα-σιάτικες μελωδίες.
Χοροί οι οποίοι έχουν ξεχαστεί από πολλά χρόνια είναι:
Συγκαθιστός. Ήταν χορός που χορευότανε στους γάμους. Στο γαμήλιο γλέντι ο πρώτος χορός ήταν ο Συγκαθιστός, που τον χορεύανε ο νουνός με τη νουνά (κουμπάρος-κουμπάρα) ή οι Σταυροπατέρες και οι Σταυρομάνες που ήταν συγγενικά ζευγάρια των νεόνυμφων και βοηθούσαν στις ετοιμασίες του γάμου. Χορευόταν αντικριστά με μαντήλι στο χέρι. Ήταν χορός σε 9/8 αργός, σοβαρός. Κατόπιν ακολουθούσαν οι άλλοι χοροί του γλεντιού. Εδώ και αρκετά χρόνια δεν χορεύεται στη Νάουσα γιατί ήταν χορός του παραδοσιακού γάμου ο οποίος έχει εκλείψει.
Ξεχωριστός-Αντικριστός. Ο Ξεχωριστός χορεύεται από πολύ παλιά στη Νάουσα ως σκόρπιος χορός, ελεύθερα στο χώρο χωρίς λαβή. Χορευόταν από άνδρες και γυναίκες στους γάμους και πάρα πολύ τις αποκριές. Οι χορευτές κινούνται ελεύθερα, αυτοσχεδιάζοντας, εμπρός- πίσω- πλάγια και τα χέρια τους κινούνται επίσης ελεύθερα. Ο ρυθμός του είναι 9/8.
Οβραίϊκος. Χορός που στις αρχές του αιώνα χορευόταν στους γάμους. Δυστυχώς δεν έχουν διασωθεί ούτε η μουσική ούτε τα βήματα του χορού.